Νότης Μαριάς: Και όμως υπήρχε άλλος δρόμος ακόμη και το 2015

Η συμπλήρωση το Σάββατο 5 Ιουλίου 2025, δέκα ολόκληρων χρόνων από το δημοψήφισμα του 2015 σε συνδυασμό με την επίσκεψη Μέρκελ στην Αθήνα και τις συνεντεύξεις που έδωσε αναζωπύρωσαν τις συζητήσεις για το πώς τελικά ο Αλέξης Τσίπρας μετέτρεψε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ.

Εμείς από την πλευρά μας την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε την ευκαιρία την να αναλύσουμε τις θέσεις μας για το δημοψήφισμα του 2015 (www.notismarias.gr 30/6/2025).
Το ερώτημα όμως που συνεχίζει να τίθεται από διάφορες πλευρές είναι εάν πράγματι υπήρχε άλλος δρόμος για την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Πρόκειται για ένα θέμα στο οποίο είχαμε αναφερθεί εκτεταμένα στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο της εποχής αμέσως μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 και την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τους Τσίπρα-Καμένο.
Θέσεις τις οποίες συμπυκνώσαμε τότε σε άρθρο μας με τίτλο «Υπήρχε κι άλλος δρόμος αν» που δημοσιεύθηκε στις 20 Ιουνίου 2015 στην Εφημερίδα Ο Δρόμος της Αριστεράς και στην ιστοσελίδα μας (www.notismarias.gr 22/6/2015).

Στο πλαίσιο αυτό μεταξύ άλλων επισημαίναμε και τα παρακάτω:

«Με τη Συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου έγινε η πρώτη μνημονιακή υποχώρηση της κυβέρνησης στην οποία αναγνωρίζει την δήθεν νομιμότητα του χρέους, αφού μεταξύ άλλων προβλέπει ότι “οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους να τηρήσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές πλήρως και έγκαιρα”.

Ακολούθησε στις 27 Φεβρουαρίου η υπογραφή της τετράμηνης παράτασης της δανειακής σύμβασης και η αποδοχή του αγγλικού δικαίου και η παραίτηση της χώρας από την ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας ανοίγοντας το δρόμο στους δανειστές για κατασχέσεις ακόμη και της κατά τα λοιπά ακατάσχετης περιουσίας της Ελληνικής Δημοκρατίας ιδίως στο εξωτερικό.

Έχοντας λοιπόν σαλπίσει η κυβέρνηση “ισπανική υποχώρηση”» απέναντι στις παράλογες απαιτήσεις των δανειστών κατέληξε στο μνημονιακό e-mail των 47 σελίδων με νέες απαράδεκτες παραχωρήσεις προς τους δανειστές».

Και καταλήγαμε: «Και όμως η κυβέρνηση θα μπορούσε αμέσως μετά την εκλογή της να είχε εγκαίρως προχωρήσει στα παρακάτω βήματα:

1.Θα μπορούσε να έχει ξεκινήσει και να έχει ολοκληρώσει ήδη το λογιστικό έλεγχο του χρέους με βάση τις διαδικασίες που προβλέπει ο Κανονισμός 412/2013 της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με τον Κανονισμό αυτό τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης που βρίσκονται σε μνημόνιο ερευνούν τους λόγους για τους οποίους το χρέος έφτασε σε υψηλό επίπεδο καθώς επίσης και τις ενδεχόμενες παρατυπίες. Αυτό σημαίνει ότι τα κράτη μέλη της ευρωζώνης αυτοτελώς μπορούν να προχωρήσουν στη συνέχεια και στη διαγραφή του επονείδιστου χρέους το οποίο θα διαπιστώσουν με βάση τον παραπάνω λογιστικό έλεγχο.

Έτσι η κυβέρνηση θα μπορούσε να δρομολογήσει το λογιστικό έλεγχο μέσω του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους σε συνεργασία και με την Τράπεζα της Ελλάδας και στη συνέχεια να διαγράψει το επονείδιστο χρέος και να κοινοποιήσει τα αποτελέσματα στο Ecofin.

2.Ταυτόχρονα θα έπρεπε ήδη η κυβέρνηση να έχει ετοιμάσει το φάκελο της ζημιάς ύψους τουλάχιστον 200 δισ. ευρώ που έχει υποστεί ήδη η πατρίδα μας λόγω της καταστροφικής πολιτικής του μνημονίου. Μάλιστα τόσο το ΔΝΤ όσο και ο Γιούνκερ έχουν συνομολογήσει την ευθύνη της τρόικας για την ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα. Επιπλέον η Ελλάδα θα μπορούσε ήδη να έχει ασκήσει και αγωγή αποζημιώσεως κατά της τρόικας και των δανειστών ενώπιον του Δικαστηρίου της Ε.Ε. για την παραπάνω ζημιά που έχουμε υποστεί.

3.Ενόψει του γεγονότος ότι ήδη η Ελλάδα διαθέτει έκθεση της Ειδικής Επιτροπής των πρώην στελεχών του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για το ύψος των Πολεμικών Επανορθώσεων που ανέρχονται σε 321 δισ. ευρώ θα έπρεπε να αποστείλει Ρηματική Διακοίνωση στη Γερμανία καλώντας την σε διαπραγματεύσεις για την εξόφληση των οφειλών της προς την Ελλάδα.

Κατόπιν θα μπορούσε να προχωρήσει στην εγγραφή του ποσού αυτού στον κρατικό προϋπολογισμό ο οποίος θα ήταν πλεονασματικός. Στη συνέχεια στη βάση του εν λόγω πλεονασματικού προϋπολογισμού η Ελλάδα θα απαιτούσε νόμιμα από το Ecofin να τεθεί εκτός δημοσιονομικής εποπτείας. Επιπλέον στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου η Ελλάδα θα ζητούσε αντίστοιχη εγγραφή της οφειλής στον προϋπολογισμό της Γερμανίας προκαλώντας φρίκη στο Βερολίνο και ανοίγοντας το δρόμο στα πιράνχας των αγορών να επιτεθούν στα γερμανικά ομόλογα.

4.Εναλλακτικά η κυβέρνηση θα μπορούσε να έχει εξετάσει ήδη το ενδεχόμενο να κηρύξει την Ελλάδα σε κατάσταση ανάγκης λόγω της ανθρωπιστικής κρίσης αξιοποιώντας το διεθνές δίκαιο. Αυτό όμως δεν γίνεται όταν η Αθήνα προβαίνει σε εξοπλιστικές δαπάνες ύψους 500 εκατ. δολαρίων.

5.Τέλος η κυβέρνηση θα έπρεπε να αξιοποιήσει αποτελεσματικά τη θεσμική θέση της πατρίδας μας στα όργανα της Ε.Ε. που σημαίνει άσκηση βέτο σε διάφορες αποφάσεις που λαμβάνονται με ομοφωνία είτε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και στα άλλα όργανα της Ε.Ε. είτε και στο Eurogroup.

Εάν η κυβέρνηση μετά την ορκωμοσία της είχε κάνει τα παραπάνω πέντε βήματα που θα βρισκόταν άραγε η διαπραγμάτευση με τους δανειστές;».

Αλλά όπως λέει και ο λαός μας στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.